شعر/عوض احمد ادريس
يا زوله مكتولة ضنا
يا ضائعه فى هذا العناء
لمتين حتكتمى
للمواويل
والحجاوى المحزنه
فيك المعاءنى
المن قبيل
وفيك الكلام المستحيل
يا جمود فرح التعابه
يوماتى دموعك فى السكه
وعطرك تائه فى الضفه
والليك فى رحله
بفتش فجر الوثبه الضائع
بنادى غريب
بحلم فى منفى
وبغازل الحسره
وانتى هنا فى الوجع الهائج
زى طفله وورده
وزى المعتاد
فى كل صباح
تكبر ها الطفله
وتزيد فى زبولا
مسكينه الورده
يا زوله حكايتك
زى كل الناس
النورهم بشلع
فى حوارى بلدنا
محبه وغضبه
حسره وامال
وغناوى بتحفر لبكره مكان
فى صخره عنيده
يا زوله عفيفه
زى عفة حزنى
وموية النيل
وذرات الطين
الفيها اتخلقت
اوصافى الاولى
اتصبرى وحدك بالايمان
واياك تقولى
الفرحه محال
ما انتى الصبر البدى الفال
......................
