من قصيدة ضلفة البت الرتينة
هاشم صديق
يامسايرك ليلها أصبح
ياملامحك لونها أفصح
من رطانه
..... ....
ياتخاك من غيمة سمرا
لما تبتب فوق صدر
قش البطانه
ثاء
ثرثرة
ومن صوت سكون
شبك الحروف فى الصمت
ما بعنى الجنون
حبل الكلام بينا اتربط
ماببقى بس باللسان
أو حتى بلغة العيون
نحنا اكتشفنا الونسة
فى لغة التخاطر
فى سكون
والتواصل فى نكون
جابنى ليك طيرا خرافى
من زمن
موجود..وما...فى
وما بقيت فى الدنيا فى
وحبيت وقفت..تاتيت فى المشى
الا لامن جيتى طالعة
صبية فارعة
من غباش غار المنافى
ومشيت هواك
مستور...و...حافى
الهوامش
من دفتر البت الرتينه
الهوى الهدهد
مسادير الغبينه
كان ولسه
زمان وهسه
السلام
الموده
والسكينه
*** ***
